تحلیلی بر الگوی استقرار شرکت های دانش بنیان در شهر تهران و ضرورت های مکان گزینی در ارتباط با جهانی شدن

جهانی شدن اگرچه در کنار مزیت های اقتصادی، تکنولوژیک و غیره، کاستی هایی نیز در ابعاد مختلف دارد، اما در مجموع روندی ناگزیر است. شهرها به عنوان مرکز مدیریت جهانی، هم دستخوش تغییرات زیادی در جریان این فرآیند می شوند و هم اثرگذاری زیادی بر سرعت و ابعاد جهانی شدن دارند. پژوهش پیش رو با اهتمام به اثرات فضایی فرآیند جهانی شدن و متعاقب آن ضرورت های کالبدی- فضایی ساختار بندی مجدد شهری در پیوند با آن، در گام نخست به تحلیل بنیان های کالبدی- فضایی جهانی شدن و در ادامه با دسته بندی بخش خدماتی دانش بنیان به عنوان کارکردهای اصلی عصر جهانی، به بررسی و تحلیل شاخص ها در مورد تهران پرداخته است. در این راستا پژوهش در دو گام طراحی شده است. گام اول وضعیت توزیع خدمات برتر(aps)، شکل استقرار و گام دوم، بررسی شاخص های مکان گزینی و تطبیق وضعیت برخورداری کالبدی – فضایی این شاخص ها نسبت به شهرهای جهانی انجام شده است. محدوده مورد مطالعه، شهر تهران در درون محدوده شهری و جامعه آماری، در حدود هفت هزار شرکت ارائه دهنده خدمات برتر به تفکیک 7 دسته شرکتی می باشد. نتایج پژوهش در بخش نخست نشان از استقرار تک هسته ای و متمرکز این کارکردها داشته و در بخش دوم بیانگر بیشترین اثرگذاری دسترسی به خدمات مکمل (کارکردهای اداری و در کارکردهای خدمات برتر) در پیکربندی کالبدی کارکردهای این بخش، بوده است. همچنین به دنبال این شاخص، شرکت های خدمات برتر عمدتاً در مناطقی استقرار یافته اند که کیفیت زندگی و هویت اجتماعی مکان در سطح بالایی بوده است. علی رغم این شکل استقرار، پیکربندی کارکردهای خدمات برتر در شهر تهران منطبق بر ضرورت های بازساخت در ارتباط با جهانی شدن نیست. تأکید بر بسترسازی فضای شهری به عنوان بخشی از ضرورت های اثرگذاری شهر در فرآیند جهانی شدن به عنوان بیانیه این پژوهش در پایان مطرح شده است.